Recent heb ik in Parijs mijn eerste foto ‘gekocht’ daar tegenover het Centre Pompidou liep ik samen met mijn vriendin tegen een galerie aan. Opmerkelijk was het hoe druk het was met mensen die geïnteresseerd rondliepen, nu is mijn frans vrij slecht maar ik kon aan de wat jongere bezoekers zien dat zij van veel van het ge-etaleerde dachten al reeds elders gezien te hebben.
Een enkeling maakt een foto van een foto, ja echt! maar vooral wordt er gebladerd door bakken waarin foto’s op kleinere formaten gemakkelijk door te bladeren zijn. bijna als scrollend thuis aan je computertje.
Daar men al langer makkelijk zelf digitaal foto’s maakt en nog veel makkelijker omspringt met de bijpassende filters mag het dan ook geen verrassing heten dat de meeste van de breedst uitgelichte foto’s toch wel oververzadigd, danwel voorzien zijn van het typerende lage contrast met de blauwe/paarse zweem in de lage lichten. Een enkele keer dacht ik in de categorie architectuur een foto uitgestald te zien die ik echt al online bij Nederlands foto forum had gezien. Maargoed deze was minimalistisch en mogelijk dus nabootsbaar, een vrij goed uitgevoerde compositie van een lange belichting onder een lange brug. Er stond een exotische naam bij dus ik zal het wel misplaatst hebben. Maar toch was bij mij ook de link gelegd. Online ontastbaar en vergankelijk hebben we alles al gezien, zijn we overal al geweest en hebben we het gevoel dat alles al gedaan is.
Maar is dat wel zo? Is dat een drempel of een aanmoediging..
De laatste keer dat ik foto voor mijzelf heb laten afdrukken kan ik mij al niet heugen, was het nog een ouderwets rolletje, een setje vakantie foto’s uit lang vervolgen tijden? Het is beklemmend als je eraan denkt.
Waar komen de foto’s vandaan die daar in Parijs klaarblijkelijk zo gewild zijn dat er een heuse galerie op een A locatie voor geplaatst kan worden? Kunnen jij en ik dat ook?
Zou mijn privé collectie fraai afgedrukt op een mooi formaat op dik fotopapier en geëtaleerd in verschillende formaten en prijsklasses gretig verkocht worden? Waarschijnlijk niet!
Mijn gevoel in de winkel neigde naar bewondering nadat dit gevoel langzaam door mijn dikke hersenschors drong, dit moet toch aangemoedigd worden. Een dergelijk initiatief tegen een uniform beeld van duotoon Ikea foto’s van taxi’s in New York? Mijn vriendin dacht misschien niet helemaal hetzelfde maar toen ik haar in de ogen keek zag ik hetzelfde enthousiasme in haar ogen. Hier halen wij een foto vandaan omdat dit het waard is.
De verkopers, gehaaid als zij zijn spreken je aan in alle talen en laten wat formaten en varianten zien van wat jij aangeeft als gewenst thema of categorie. Het voelt haast als het eindeloos scrollen op online foto fora maar wat geeft dit zoveel meer voldoening. “Yes, het laatste exemplaar met echtheidscertificaat gaat met ons mee” met een glimlach lopen wij naar buiten. Net Instagram maar dan beter.
Zo, eerst even Facebooken!
Buiten aangekomen met een tas waar je u tegen zegt wordt vermeld dat we vijf kilometer verderop een borrel gaan doen. Gevonden via Trip Advisor. Nog even wachten voor hij thuis aan de muur kan..
